انجمن بحث جلسه دوازدهم (تحلیل انسان در افق کنش و فراتر از کنش)

در این جلسه ابتدا به این اشاره شد که چهار مفهوم اصلی ای که برای اتخاذ موضع باید در قبال آنها بیندیشیم عبارتند از : انسان، واقعیت، معرفت (با توجه به زبان)، و جامعه (با توجه به معرفت).
در این جلسه وارد بحث انسان شدیم از دو زاویه:
1) آیا نهایت افق ما در تحلیل انسان باید «کنش» باشد؟
زیمل و وبر افق تحلیل انسان را از رفتار و ساختار به «کنش» (رفتار معنی دار) تغییر دادند اما در تحلیل حقیقت معنا، مید نهایتا آن را نماد و در راستای «ژست» معرفی کرد در حالی که این تعریف به لحاظ فلسفی مشکلاتی دارد و تبیین واقعیت «معنی» افقهایی فراتر از کنش را در تحلیل انسان برای ما باز می کند.
2) در سطح کنش، آیا ما تحلیل رقیب نداریم؟
اعتباریات علامه طباطبایی اساسا بحثی انسان شناسی بوده که ثمراتی هم در معرفت شناسی داشته است. گره خوردن این بحث با بحث فطریات افقی هم برای تبیین وحدت در برساختها ایجاد می کند و هم نه تنها تفاوت طولی، بلکه تفاوت عرضی جوامع را هم شرح میدهد.
(متاسفانه جلسه 1 ضبط نشد)