انجمن بحث جلسه سیزدهم (تحلیل معرفت برای خروج از برساختگی)

در جلسه قبل اشاره شد که چهار مفهوم اصلی ای که برای اتخاذ موضع باید در قبال آنها بیندیشیم عبارتند از : انسان، واقعیت، معرفت (با توجه به زبان)، و جامعه (با توجه به معرفت).
در این جلسه بعد از مرور بر بحثهای گذشته، سراغ بحث معرفت و زبان و چگونگی غلبه بر برساخت گرایی در افق معرفت بحث شد. دو راه حل مطرح شد:
1) مبتنی بر تمایز بین معنا و مفهوم که دو مرحله دارد:
الف- در حوزه انتقال از مفهوم به معناست که تصرفات اجتماعی ناشی از زبان می تواند موثر باشد نه در حوزه انتقال از علم حضوری به مفهوم.
ب_ ملاک بدیهی بودن به این است که مفهومی تک مقابل باشد که در این صورت فقط یک معنا از آن قابل ساختن است و لذا تصرفات فرهنگی مختلف در این مورد نمی تواند اثرگذار باشد. پس معانی بین الاذهانی جهانشمول داریم که در زبانهای مختلف فقط لفظش متفاوت خواهد بود اما معنا واحد است.
2) ساحت زبان صرفا ساحت اجتماعی نیست بلکه زبان در مرحله قبل از اجتماع هم ممکن است با تمسک به بحث تعلیم اسماء به آدم که قبل از ساحت جامعه رخ داده است.
در کلاس 1 بحث به موضوع «واقعیت» هم کشید اما در کلاس 2 این بحث به جلسه بعد واگذار شد و در مجموع کلاس 2 منظم تر بحث شد.