سلام علیکم
ضمن تشکر از شما
اما چند نکته مقدماتی
الف. اینکه نوشته اید تقریر بیان بنده نیست، نقد کلام حقیر است. لذا تیتر باید چنین می زدید: «نقدی بر ...»
ب. به من نسبت داده‌اید که گفته‌ام « در حقیقت، تکثری در کار نیست و دو حکم متفاوت در زمان واحد برای دو شخص در حالات متفاوت از طرف امام صادر شده است و مستند سخنشان را مقدمه مرحوم کلینی در کافی شریف در بحث تخییر دانستند.»
اینکه تناقض‌گویی صریح است. من گفته‌ام تکثر هست و نیازی به رفع تکثر نیست چون دو حکم برای دو نفر است
ضمنا مستند من مقدمه مرحوم کلینی نبود، بلکه شاهدی بر مدعای حقیر بود.
اما پاسخ به نکات شما:
1. معلوم است که بحث تعارض در فضای احکام اولیه است. در فضای احکام ثانویه آنچه رخ می‌دهد تزاحم است نه تعارض؛ تفکیک حکم حکومتی از این دو را هم نمی‌فهمم.
2. مدعای حقیر این است که اولا اگر دو حکم ناظر به دو وضعیت باشد تعارض مستقر نمی شود.
ثانیا بحث در اخبار علاجیه بود. یعنی اگر با تعارض بدوی مواجه شدیم چه کنیم و بحث حقیر این بود که تخییر یعنی چه و ثبوتا چه معنایی دارد.
3. مشخصا مقام تعارض مصطح بود نه تغایر. آنکه بحثی ندارد.
4. اینها هم از محل نزاع تخصصا خارج است.
5. اولا سخن فرد را صرفا به خاطر قدیمی بودنش نمی توان رد کرد. بروید دلیلش را بخوانید بعد رد کنید.
ثانیا اگر کمی فقه خوانده باشید می فهمید که تبویب فقهی را یک فقیه می تواند انجام دهد نه صرف یک محدث. ثالثا فقیه بودن کسی مثل مرحوم کلینی برای اهل تحقیق مثلب روز روشن است و لذاست که این همه کتاب حدیثی به گرد کافی نمی رسد. کار بسیار بیش از کنار هم قرار دادن روایات است. به علاوه، بحث من این بوده که «چرا یک فقیه مثل کلینی، تخییر را جزء اولین گامها می شمرد» این را حل کنید. اصلا فرض کنید یک محدث است. چرا یک محدث، بلکه چرا در احادیث علاجیه گزینه ای به اسم تخییر آورده اند از ابتدا سراغ تساقط نرفته اند. این مساله را باید حل کرد.
6. می دانم از نظر آقایان رد شده و خودم در کلاس اشاره کردم که آن را اسخف اقوال می دانند. اتفاقا عرض بنده همین است که صورت مساله را بفهمیم بعد ببینیم رد کردن مشکلی را حل می کند یا باید مساله حل کنیم نه اینکه صورت مساله را پاک کنیم.
بنده استاد نیستم. اینها هم یک مباحثه طلبگی است.
التماس دعا.