ادامه جلسات به صورت مجازی (مشترک برای دو کلاس)

فایل ضمیمه، بحثی است که در سال 97 ارائه شده. کانت و هگل در شکل‌گیری این جریان بسیار موثر بوده‌اند و تا دقیقه 19، کانت؛ و تا دقیقه 48 هگل را شرح داده‌ام که این شرحم فراتر از متن کتاب و جزوه است و برای فهم جریانات معاصر مهم است. در ادامه روندی که کنوبلاخ در فصل پیشاهنگان در پیش گرفته (که مختصرا در جلسه 3 اشاره شد) را باز کرده‌ام.

در این فایل، که در سال 97 ارائه شده، مبحث «آگاهی جمعی، تفکر پیش منطقی، و بازنمودهای اجتماعی» از کتاب کنوبلاخ که درباره دورکیم است؛ و قسمتی از مبحث «زیمل، وبر و تاریخ گرایی» بیان می‌شود و تفصیل وبر در جلسه بعد خواهد بود. تا دقیقه 7بحث مقدماتی است، سپس دورکیم شرح داده می‌شود، اما نه در حد کتاب، بلکه با ارائه مثالهایی از وضع اجتماعی خودمان؛ و از دقیقه 67 وارد بحث دیلتای و زیمل و وبر می‌شود و در دقیقه 98 کلاس رسمی تمام می‌شود و 6 دقیقه بعدی، پاسخ به دو سوال دانشجویان است.

فایل ضمیمه دو قسمت دارد. 40 دقیقه اولش شرحی است بر وبر، که بسیار شبیه متن ضمیمه است و از دقیقه 37 ظرف دو و نیم دقیقه یک خلاصه کلی از بحث ارائه می شود. از آنجا که مساله «معنا» مهمترین مدخل بحث جامعه‌شناسی معرفت است، از دقیقه 40 تبیین چشم انداز اسلامی آغاز می‌شود. (حتما قبل از گوش دادن، توضیحات در تالار گفتگو را مطالعه کنید)

در این فایل، که در سال 97 ارائه شده، بحث شلر از مبحث «جامعه شناسی معرفت آلمانی» مطرح شده است. 7 دقیقه اول پرسش و پاسخ است که می توانید از آن عبور کنید. توضیح بیشتر در تالار گفتگو

مطالب مطابق با گام‌هایی که در جزوه ضمیمه شرح داده شده پیش رفته؛ فقط از دقیقه 8 تا 15 به مناسبت اشتباهی که در کاربرد کلمه ایدئولوژی در ایران رخ داده بحثی درباره استفاده‌های غلط از واژگان غربی (پارادایم و فلسفه مضاف) مطرح می‌شود که مربوط به گام چهارم بحث است.

سیر بحث بر اساس جزوه ضمیمه شده در تالار گفتگو چنین است: از دقیقه 33 وارد گام دوم می شود. از دقیقه 38 گام سوم. از دقیقه 50 گام چهارم. از دقیقه 58 گام پنجم. و از دقیقه 73 دو گام نهایی به اختصار مطرح می‌شود.

بسم الله الرحمن الرحیم

۱۱ دقیقه اول فایل اختصاص دارد به جمع‌بندی‌ای از بحث شلر و مانهایم که این جمع‌بندی در پایان فایل مکتوب جلسه قبلی تقدیم شد.

از دقیقه ۴1 تا حدود دقیقه ۶۰ بحث تفکر دیالکتیکی و تقابلش با تفکر متداول منطقی بحث می شود و مخصوصا درباره اینکه چگونه این منطق دیالکتیکی توانسته نوعی انقلابی گری (اصلاح طلبی)‌را بدون اینکه هیچ هدف معینی را به عنوان آرمان معرفی کند انجام می دهد.